Wie legt de eerste krans?
Bevrijding voor de ongeboren kinderen
We stonden in het Lelystad centrum met een stand. Het was druk. We folderden. Aan de overkant stond al een hele tijd een jonge vrouw met haar fiets te kijken. Ze keek naar beneden toen we haar een folder gaven. Ze had een aantal jaren geleden een abortus gehad en moest nog elke dag denken aan haar kindje dat ze het leven niet gegund had.
We stonden op de EO-Jongerendag in de Arena in Amsterdam. Wat een jongeren. Geweldig. Er is hoop voor Nederland. 4 juni aanstaande weer met duizenden in Arnhem. Wij zijn er ook weer. De belangstelling voor onze stand is groot. Een jonge jongen loopt een aantal keren schuchter langs de folders op onze stand. Uiteindelijk komt het eruit dat hij gehoord heeft dat zijn moeder ook een abortus heeft gehad. En daar heeft hij het als broertje heel moeilijk mee.
We zagen in Amerika vrouwen getuigen dat hun abortus hen veel verdriet had gebracht. Het was zeer emotioneel. Ook in ons land geven nu vrouwen na de cursus hulpverlening “Vergeven en Bevrijd” te hebben gevolgd hun getuigenis. Siebrich was één van hen die haar getuigenis in een TV programma van de EO gaf. Maar ze wilde eerst haar zoontje vertellen van de abortus. Zijn eerste opmerking was: maar mamma waarom ben ik er dan wel? Er zijn nu sinds abortus meer dan dertig jaar in Nederland plaatsvindt, één miljoen moeders (en dus ook vaders) die een abortus hebben ondergaan.
Eigenlijk is dus iedereen die de laatste dertig jaar geboren is een abortus overlevende. En het is als die moeder die met haar zoontje van 12 jaar mee waakte bij de abortuskliniek in Rotterdam, waar we net als bij alle andere klinieken elke maand bidden en waken en de vrouwen aanspreken die voor een abortus komen. Met tranen in de ogen vertelde ze dat haar man en zij ook abortus overwogen. Elke keer als ze haar zoon aanziet gaat er een mes door haar ziel, dat ze dit kind had willen vermoorden.
Na enkele jaren kwam een jonge moeder met haar kindje langs op kantoor. Om nog een keer te vertellen hoe blij ze is, dat door onze hulpverlening “Er is Hulp” ze haar prachtige kindje heeft geboren laten worden.
En die enthousiaste jonge vrouw die met een bord STOP ABORTUS NU meeliep in een demonstratie. Ze wist waarom. Ze had haar kindje laten aborteren. Iedereen zei dat dat het beste was. Niemand vertelde haar over de gevolgen voor haar. Ze stuurde nog elk jaar op de dag dat ze uitgerekend was een verjaardagskaartje naar de abortuskliniek.
U kunt het allemaal lezen op onze website KiesLeven.nl Ouders bedanken ons omdat ze lazen van de werkelijkheid van een abortus en de gevolgen daarvan besloten hebben hun kindje geboren te laten worden. Waarom weigeren we zo halsstarrig de werkelijkheid van de leugen van abortus onder ogen te zien. Abortus is een leugen.
We kunnen toch geen dodenherdenking en bevrijding vieren terwijl ongeboren kinderen hun leven niet veilig zijn in de moederschoot? Meer dan 30.000 per jaar. Een heel ereveld vol. We zetten ons in voor de bevrijding van de ongeboren kinderen en hun ouders.
Amen
Lezen: 2 Kronieken 22:10-23:21 2 Corinthiërs 10:12-11:6 www.kiesdanhetleven.nl