Nederlands + English
Na een door COVID-19 aangedreven time-out vorig jaar, keert March for Life dit jaar terug naar Washington, D.C., voor het 49ste jaar, ter gelegenheid van de verjaardag van en steun voor de omverwerping van de Roe v. Wade beslissing van 22 jan. 1973. Hiermee begon het tijdperk van legale abortus in de VS.
Bron: Creators.com
Er wordt een hoge opkomst verwacht vanwege de onderbreking van vorig jaar, maar meer nog om uiting te geven aan het optimisme dat dit wel eens de laatste mars voor het leven zou kunnen zijn met Roe v. Wade als wet van het land.
Het Hooggerechtshof hoorde afgelopen december Dobbs v. Jackson Women's Health Organization, waarin de grondwettigheid van Mississippi's Gestational Age Act, aangenomen in 2018, wordt aangevochten, waarmee een frontale aanval op Roe v. Wade wordt gedaan.
Mocht de wet van Mississippi grondwettig worden bevonden, dan zou het tijdperk Roe v. Wade, na een halve eeuw, voorbij zijn. Gezien het feit dat we nu het meest conservatieve Hooggerechtshof in jaren hebben, verwachten pro-lifers dat er geschiedenis in de maak is.
De Mississippi-wet wijzigt de levensvatbaarheidsnorm, de sleutel tot Roe v. Wade, die abortus toestaat tot de 24e week van de zwangerschap - de periode waarna het kind in staat wordt geacht om buiten de baarmoeder te overleven.
De wet op de zwangerschapsduur legt de nadruk op het moment waarop het kind voor het eerst pijn kan voelen, in plaats van op de vermeende levensvatbaarheid, waardoor het tijdstip waarop abortus zou zijn toegestaan, aanzienlijk wordt verkort.
Terugkijkend op de afgelopen halve eeuw dat abortus deel uitmaakte van onze nationale cultuur, is het moeilijk voor te stellen hoe iemand iets anders kan zien dan de schade die dit besluit heeft toegebracht aan onze natie en aan onze nationale ziel.
De meest voor de hand liggende statistiek zijn de ongeveer 63 miljoen kinderen wier leven in die 49 jaar werd genomen.
Degenen wier leven in 1974 werd ontnomen, zouden nu 48 jaar oud zijn, op het hoogtepunt van hun beroepsloopbaan en zouden, als de culturele schade van deze jaren er niet was geweest, misschien al ver gevorderd zijn met het opbouwen van hun eigen gezin.
Als ik onze nationale cultuur sinds 1973 overzie, kan ik geen enkele culturele instelling aanwijzen die beter is. Integendeel, wat onze belangrijkste sociale instellingen betreft, is alles uniform slechter.
Het Amerikaanse gezin is er vandaag veel slechter aan toe dan in 1973.
Volgens het Census Bureau leefde in 1968 85,4% van de Amerikaanse kinderen met twee ouders. In 2020 was dit gedaald tot 70,4%.
Steeds minder jongeren zijn geïnteresseerd in een huwelijk en kinderen.
Volgens het Census Bureau was de mediane leeftijd bij het eerste huwelijk in 1970 voor mannen bijna 24 jaar en voor vrouwen iets meer dan 20 jaar. Tegen 2021 was dit voor mannen bijna 31 en voor vrouwen bijna 29.
De vruchtbaarheidscijfers zijn drastisch gedaald. Het vruchtbaarheidscijfer - het gemiddelde aantal kinderen dat een vrouw tijdens haar productieve jaren brengt - moet 2,1 zijn om een bevolking niet te laten krimpen. In 1970 was ons vruchtbaarheidscijfer 2,54. In 2020 was dat gedaald tot 1,78.
De algemene implicaties zijn een vergrijzende samenleving. Volgens de Federal Reserve Bank of St. Louis was in 1970 10,1% van de Amerikanen ouder dan 65 jaar. Vandaag is bijna 17% ouder dan 65.
Een steeds zwaardere last van de zorg voor ouderen komt elk jaar te liggen op een slinkend aantal werkende Amerikanen. Volgens de Kaiser Family Foundation zijn 65-plussers, nu 17% van de bevolking, goed voor meer dan 35% van onze uitgaven voor gezondheidszorg.
Hoe kan iemand dit alles niet zien als een teken van gevaar voor onze nationale toekomst?
Waar het op neerkomt is dat een land met toekomst een land is dat de heiligheid van het leven waardeert en respecteert.
Met alle veronderstelde zorgen van de wakkere cultuur, de waarheid is dat respect tussen mensen - of het nu tussen rassen en etnische groepen is, of tussen mannen en vrouwen - begint met respect voor de heiligheid van het leven.
Laten we allemaal bidden, nu we een nieuw jaar beginnen, dat dit het laatste jaar zal zijn dat pro-lifers in Washington moeten marcheren om te protesteren tegen het Roe v. Wade regime.
ENGLISH
After a COVID-19 driven timeout last year, March for Life returns this year to Washington, D.C., for the 49th year, noting the anniversary of and support to overturn the Roe v. Wade decision of Jan. 22, 1973. This began the era of legal abortion in the USA.
Source: Creators.com
A high turnout is expected due to last year's hiatus, but even more so, to express optimism that this could well be the last March for Life with Roe v. Wade the law of the land.
The Supreme Court heard last December Dobbs v. Jackson Women's Health Organization, challenging the constitutionality of Mississippi's Gestational Age Act, passed in 2018, posing a frontal assault on Roe v. Wade.
Should the Mississippi law be found constitutional, the Roe v. Wade era, after a half-century, would be over. Given that we now have the most conservative Supreme Court in years, pro-lifers anticipate history in the making.
The Mississippi law alters the viability standard, key to Roe v. Wade, which permits abortion up to the 24th week of pregnancy — the period after which the child is deemed able to survive outside the womb.
The Gestational Age Act moves the focus to when the infant first can feel pain, rather than alleged viability, substantially reducing the time when abortion would be permitted.
Looking back over the last half century that abortion has been part of our national culture, it is difficult to imagine how anyone can see anything but damage that this decision has done to our nation and to our national soul.
The most obvious statistic to consider is the some 63 million children whose lives were taken over those 49 years.
Those whose lives were taken in 1974 would be 48 years old now, at the height of their working careers and, if not for the cultural damage that has been done over these years, may have been well into building their own families.
Surveying our national culture since 1973, I cannot identify a single cultural institution that is better. On the contrary, regarding our core social institutions, everything is uniformly worse.
The American family is in far worse shape today than in 1973.
According to the Census Bureau, in 1968, 85.4% of American children lived with two parents. By 2020, this was down to 70.4%.
Fewer and fewer of our young people are interested in marriage and children.
In 1970, per the Census Bureau, the median age at first marriage for men was almost 24 and for women a little over 20. By 2021, for men this reached almost 31 and for women almost 29.
Fertility rates have dropped dramatically. The fertility rate — the average number of children that a woman brings during her productive years — must be 2.1 to keep a population from shrinking. In 1970, our fertility rate was 2.54. By 2020, it was down to 1.78.
The overall implications are an ageing society. According to the Federal Reserve Bank of St. Louis, in 1970, 10.1 % of Americans were over 65. Today, almost 17% are over 65.
An increasing burden of caring for the elderly falls each year on a shrinking number of working Americans. Per the Kaiser Family Foundation, those over 65, now 17% of the population, account for over 35% of our health care expenditures.
How can anyone not see all this as flashing danger signs to our national future?
The bottom line is a country with a future is a country that values and respects the sanctity of life.
With all the supposed concerns of woke culture, the truth is that respect between people — whether between races and ethnicities, or between men and women — begins with respect for the sanctity of life.
Let us all pray, as we begin a new year, that this will be the last year that pro-lifers need to march in Washington to protest the Roe v. Wade regime.