2023-09-20: Auschwitz – Abortus

Gedicht 14 september 2006 L.P. Dorenbos

Zonde en straf

De zonde wroet
heel mijn leven
en kleeft mij aan
waar ik ook ga

het is echt waar
ontken het niet
goed en kwaad
vechten in mij

Wie overwint
Alleen genade
Want ik verga
Als U niet redt

U gaf uw Zoon
De grote vriend
Hij lijdt om mij
Van zonden vrij

Ik buig mij neer
U richt mij op
Kom ga met Mij
Met mijn kracht

Almachtige God
Die is en die was
En komen zal
U genade: dank

Ik ben verheugd
Mijn hart zingt
Ik prijs uw naam
De hemel wenkt

U richt mij op
Uw lamp licht
Het rechte pad
Door uw stem

********************************************************

Evolutie - Auschwitz - Abortus. 
Deze spraakmakende documentaire staat in de uitleen van de www.christelijkevideotheek.nl. KLIK HIER

Zie ook de video "De waanzin van keuze": KLIK HIER

Ik zie de baby’s in één grote rij. Ze lopen ook de gasovens tegemoet. Ze denken veilig te leven in de baarmoeder. Niets vermoedend hun dood tegemoet. De moeders legen hun zwangerschap. Hun leven bloedt ook dood. Met de dood in de schoenen waggelen ze verder. Auschwitz is er niets bij. Geen hekken onder stroom, maar de wand van hun baarmoeder werd een concentratiekamp. Hoe is het mogelijk dat een moeder zo haar kind kan laten omkomen. Dat moet de duivel zijn. Demonen hebben bezit genomen. Er is geen redden aan. Zij gaan ten hemel in en zijn geborgen in de onneembare vesting, de schuilplaats van de Allerhoogste. Niets en niemand kan hen scheiden van de liefde van Christus. Zij roepen; ‘hoelang nog o HEERE, voordat U ons bloed wreekt aan hen die op de aarde wonen’. Help onze moeders die met een gat in hun leven lopen. Ze missen hun kindje. Hoe kan een moeder ooit haar eigen kind vergeten. HEERE, ontferm U over de moeders. HEERE, zij zijn slachtoffer van de demonische geest die de leugen van abortus propageert. HEERE, doe ons de strijd aangaan met deze demonen. Geef ons het schild des geloofs en het zwaard des Geestes. Het is een wereldoorlog in de hemelse gewesten.

We lijken wel gek om kinderen uit de moederschoot te roven. Het lijkt wel Auschwitz. HEERE, ontferm U over ons. Wij hebben gezondigd. Wij hebben gezwegen, wij hebben de treinen naar Asuchwitz laten gaan. ‘Arbeit macht frei’. De dood macht frei. Abortus macht frei. Met de muziek binnengehaald. Als een hoopje as eruit gedragen. Dag in dag uit. 6 miljoen totaal. Maar nu bij elke hartslag een kind gedood door abortus. 50 miljoen per jaar. Geen haan die er naar kraait. HEERE, we krimpen ineen. Wij lopen door Auschwitz en Birkenau. We zien de verschrikking. Overal heerst de dood. Het ruikt in je geest nog naar de verbrandde lijken. Ze konden het niet aan. Ze kunnen het niet aan. Dood in de moederschoot. Met de wet in de hand. Betaald door de overheid. Het is een verschrikking. Hoelang o HEERE, kunt U dit nog dulden. Abortus is Armageddon.

Met abortus raakt de maat van Gods gramschap vol. HEERE, vergeef mijn lafheid, dat ik het niet profetisch scherp durf te stellen. U hebt geroepen tot dit werk. En toch houd ik de waarheid achter. Toch ga ik er niet radicaal tegen in. Want je wilt toch ook niet helemaal uitgesl(t)oten worden. Nu al kan men niet meemaken wat we doen. Maar HEERE, wij willen ons identificeren met het ongeboren kindje dat schreeuwt om leven in de moederschoot. Red hen die ten dode gegrepen zijn. En dat zijn ze, HEERE. Spreuken 24 spreekt boekdelen en Psalm 139 en Psalm 8 en Jeremia 1 en de HEERE Jezus over de molensteen die je om iemands nek moet binden als hij aan de kinderen, één van deze kleinen komt, om verzwolgen te worden in de diepte der zee. Stop met mijn woordenkramerij, daar ben ik goed in, maar stuw mij op de barricaden. HEERE, help mij. Vergeef mij. Ontferm U over mij. Ik heb gezondigd, Red mij. Dank U HEERE. U bent groot en nooit genoeg te prijzen. Glorie voor uw naam.

Amen.